Ortada övünülecek bir Türk ordusu bırakmadıklarının yıllar sonraki kanıtıdır, malumun ilanıdır Ilker Başbuğ ya verdikleri karar. Ordumuz yapılmaması gereken zaman ve sekillerde darbe yapmış yapılması gereken zamanda ise sessiz kalmıştır. Nasıl susturulmustur peki Yüce Türk Ordusu? Laiklik elden giderken ülke toprakları ve hakları tek tek alenen satılırken vatanî değerlerimiz ayaklar altına alınırken Atatürk e saygısızlık edilirken teröristler baştacı edilirken hepsi bir kenara Türk ordusu Türk askeri subayı komutanı böyle rezil rüsva edilirken medeniyetin varlığından beri kahraman olan Türk askerlerini pasifleştiren nedir ? Korku mu ? Neyden korku ? İstiklal Savaşında elinde silah ayagında ayakkabı olmadan merminin üzerine koşan insanların torunları neyden korkabilirler allah aşkına? Belki o zamanki kadar vatan sevgisiyle tutuşmuyoruz topraklarimiz uğruna can verecek kadar bağlı değiliz bu ülkeye fakat hala ufak tefek değerleri tasidigimizi biliyorum, Gezi den biliyorum. Ordumuza geri dönelim. Eğer korkmuyorlarsa nedir onları susturmayi başaran ? Para mı? 1 milyondan fazla askerin hangi birine para yedirecekler ? Hadi sadece emir verenlere yedirdiler diyelim bu komutanlarin hepsi mi göt ? Belki üzerine fazla kafa yormadigim için belki de sabah akşam bunu araştırmadıgim için, ben neden sustuklarını neden sadece kendilerini değil Türk Ordusunun şanınıda rezil ettiklerini bilmiyorum. Bildiğim tek şey İlker Başbuğ haksız yere ömür boyu hapis yatacak ve de yeni nesillerimizin, kaldırılmazsa eger Türkiye Cumhuriyetinin artık övünecek bir orduları olmayacak.
İşin en kötü kısmı da bugün,yarın öbür gün başta Silivri olmak üzere ülkenin bir çok yerinde bir çok insan bu kararı protesto etmek için sokaklarda olacak. Başbuğ'a destek verecek hükümeti kötüleyecekler. binlerce insan gırtlakları patlayana kadar bağıracak. yürüyüş yapacaklar oturma eylemi yapacaklar sloganlar atacaklar... Başbuğ ne kadar taktir halkındır dese de ne kadar Cumhuriyetle yönetildiğimizi sansak da kararın değişmesi için bazı şeyleri değiştirmek için elimizden hiç bir şey gelmeyecek. işte işin en üzücü kısmı bu.
