Ben kendime Tanrı'yı örnek aldım; onun gibi var olmak için var ettim, sevilmek için sevdim, nefret edilmek için nefret ettim, konuşulmak için konuş, düşünülmek için düşündüm.
Ben kendime Tanrı'yı örnek aldım; her zaman en yukarıdaydım ama alçak gönüllülüğü tembihledim. Uygulayamadığım her şeyi ´uygulamalısınız!´ dedim.
Onun hepiniz eşitsiniz derken hepimizi farklı bir özenle, şansla farklı bir hayata yaratırken hepimizden aynı şeyleri beklemesi gibi etrafımdaki herkese siz eşitsiniz deyip hepsini farklı bir özenle, ilgiyle farklı şekillerde sevdim. Herkesten beni aynı dürüstlükle sevmesini bekledim. Onlara mükemmelliği verdim baktıkları her yerde görebilsinler hatta kendilerinde bile, asla yetinmeyecek ve memnun olmayacaklardı biliyordum hatta şunu da biliyordum; bu mükemmelliği kendi elleriyle parçalayacak noksanlıklar yaratacaklardı, yarattılar.
Ben kendime Tanrı'yı örnek aldım. Onun gibi bekledim, beklediklerimi bulamamaktan korkarken saf bir güven duyduğum kullarımı Şeytan'a karşı savunarak beklediğimi bulacağıma inanmaya ittim kendimi. Lakin kul dediğin yavşak, insan dediğin nankördür.
O yüzden üzgünüm Tanrım, biz kaybettik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder